ul. Rynek 22
21-146 , Jeziorzany
woj. lubelskie
pow. Lubartowski
tel.
818578001
818578025 - USC
email:
gmina.jeziorzany@jeziorzany.eu
Godziny otwarcia:
Pon: 07:30-15:30
Wto: 07:30-15:30
Śro: 07:30-15:30
Czw: 07:30-15:30
Pią: 07:30-15:30
Sob: Nieczynne
Nie: Nieczynne
Urząd Gminy w Jeziorzanach
Pierwsze ślady osadnictwa na terenie gminy pochodzą z początków epoki brązu. Występują tu również ślady osadnictwa z okresu wczesnosłowiańskiego (VII w n.e.).
Przełomowym wydarzeniem jest data 3 lutego 1498 r. gdy, na prośbę Mikołaja z Ostrowa- wojewody sandomierskiego, król Jan Olbracht wystawił przywilej lokacyjny miasta Przetoczno. Niestety kłopoty finansowe inicjatora lokacji sprawiły, że przedsięwzięcie nie zostało zrealizowane. Powrócono do niego w latach 30-tych Xvi w, gdy tereny te przeszły w ręce rodziny Zbąskich. W roku 1530 Łukasz Zbąski zwrócił się do króla Zygmunta Starego o potwierdzenie przywileju Jana Olbrachta. Nowy dokument lokacyjny został ogłoszony w 1533 roku. Mieszczanie trudnili się głównie spławem rzeką Wieprz, rzemiosłem i rolnictwem a największe zyski czerpali ze składu drewna nad brzegami rzeki, opłat mostowych, przewozów promowych oraz produkcji miodu i piwa.
Około 1564 r. miasto zmieniło nazwę na Łysobyki i funkcjonowało pod nią do 1870 r., kiedy ukazem carskim zostało pozbawione praw miejskich.
W czasie Powstania Listopadowego w 1831 roku wojska polskie pod dowództwem gen. Antoniego Jankowskiego stoczyły tu bitwę z Rosjanami. Przeszła ona do historii jako wyprawa Łysobycka.
Pierwsze ślady osadnictwa na terenie gminy pochodzą z początków epoki brązu. Występują tu również ślady osadnictwa z okresu wczesnosłowiańskiego (VII w n.e.).
Przełomowym wydarzeniem jest data 3 lutego 1498 r. gdy, na prośbę Mikołaja z Ostrowa- wojewody sandomierskiego, król Jan Olbracht wystawił przywilej lokacyjny miasta Przetoczno. Niestety kłopoty finansowe inicjatora lokacji sprawiły, że przedsięwzięcie nie zostało zrealizowane. Powrócono do niego w latach 30-tych Xvi w, gdy tereny te przeszły w ręce rodziny Zbąskich. W roku 1530 Łukasz Zbąski zwrócił się do króla Zygmunta Starego o potwierdzenie przywileju Jana Olbrachta. Nowy dokument lokacyjny został ogłoszony w 1533 roku. Mieszczanie trudnili się głównie spławem rzeką Wieprz, rzemiosłem i rolnictwem a największe zyski czerpali ze składu drewna nad brzegami rzeki, opłat mostowych, przewozów promowych oraz produkcji miodu i piwa.
Około 1564 r. miasto zmieniło nazwę na Łysobyki i funkcjonowało pod nią do 1870 r., kiedy ukazem carskim zostało pozbawione praw miejskich.
W czasie Powstania Listopadowego w 1831 roku wojska polskie pod dowództwem gen. Antoniego Jankowskiego stoczyły tu bitwę z Rosjanami. Przeszła ona do historii jako wyprawa Łysobycka.