USŁUGI MASAŻU TERAPEUTYCZNEGO W DOMU PACJENTA MARCIN JASKÓLSKI

Indywidualna terapia manualna - wykonywanie różnego rodzaju zabiegów masażu w domu pacjenta.
- m.in. dla pacjentów po udarach, urazach mózgu, a także dla pacjentów cierpiących na stwardnienie rozsiane itp.
dzieci - m.in. po mózgowym porażeniu dziecięcym, z problemami ortopedycznymi i wadami postawy

Obszar działania - miasto Lublin i okolice, w promieniu 10-15 km. W cenie z zabiegu jest wliczony dojazd do domu pacjenta.

WYKONYWANE ZABIEGI

MASAŻ KLASYCZNY
Aktywizuje on działanie układu limfatycznego i krwionośnego, dzięki czemu tlen i substancje odżywcze w większej ilości trafiają do organizmu. Pozytywnie działa na układ nerwowy. Uspokaja lub pobudza pacjenta, powodując sprawniejsze przesyłanie bodźców do mięśni. Poprzez poprawę ukrwienia, działa również na układ pokarmowy. Przyspiesza przyswajanie substancji odżywczych i proces spalania materii. Ponadto usprawnia ruchomość stawów, a także działa na mięśnie, zwiększając ich elastyczność. Dzięki temu pracują one lepiej, to jest są również lepiej ukrwione. Masaż klasyczny wpływa również na psychikę. Zabieg wspomaga wydzielanie serotoniny, hormonu tkankowego, nazywanego "hormonem szczęścia". Tym samym poprawia on więc nastrój. Masaż klasyczny działa również dobroczynnie na skórę, usuwając martwy naskórek, ułatwiając jej oddychanie, przez co staje się ona jędrniejsza.
Technika wykonywania masażu klasycznego
Obejmuje ona:
głaskanie - wykonywane na początku i końcu każdego zabiegu,
rozcieranie - koliste lub spiralne masowanie tkanki,
wyciskanie - ruch o stałym nasileniu wzdłuż całego masowanego odcinka,
ugniatanie - odciąganie mięśnia od części kostnej,
oklepywanie - działa pobudzająco lub relaksująco, nie wykonuje się u dzieci i osób starszych,
wibrację - aktywizację mięśni, zwolnienie tętna i podniesienie ciśnienia krwi,
roztrząsanie - delikatny ruch drżący masowanych mięśni,
wałkowanie - działa na tkanki rozluźniająco bądź pobudzająco,
Wskazania do masażu klasycznego
Wykonuje się go przy skręceniach i stłuczeniach kończyn, przewlekłym zapaleniu mięśni, stawów i ścięgien, a także w chorobach zwyrodnieniowych i reumatycznych. Pomaga również w bólach kręgosłupa, wadach postawy, przy przeciążeniu mięśni i stawów, pomaga w gojeniu się blizn. Stosuje się go w chorobach przemiany materii, nerwobólach, a nawet w przypadku nadwagi.
Przeciwwskazania do masażu klasycznego
Podobnie jak w przypadku innych rodzajów masaży, są to stany zapalne i alergiczne skóry, np. egzema, łuszczyca. Gdy wystąpi infekcja, zwłaszcza jeśli towarzyszy jej gorączka. Nie wykonuje się go również przy miażdżycy naczyń obwodowych, zapaleniach żył oraz gdy występują zakrzepy. Przeciwwskazaniem są też choroby serca i hemofilia. Jeśli u pacjenta występują żylaki, masaż ich nie obejmuje. Masażu powłok brzusznych nie wykonuje się w przypadku kamicy nerkowej, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także u kobiet w okresie ciąży i miesiączki.

MASAŻ SEGMENTARNY
Technika ugniatania, to techniki masażu leczniczego i diagnostycznego, opierające się na teorii wzajemnego oddziaływania skóry, tkanki łącznej i mięśniowej z narządami wewnętrznymi. Dlatego masaż ten znajduje zastosowanie głównie w leczeniu chorób wewnętrznych organów ciała.
Techniki masażu segmentarnego
Techniki masażu segmentarnego (leczniczego) są ściśle określone, mają precyzyjną kolejność i opracowane reguły dawkowania. Są one wynikiem wieloletniej praktyki twórców, którzy korzystali także z doświadczenia innych badaczy wzajemnego oddziaływania organów wewnętrznych z określonymi rejonami ciała. Podczas tego rodzaju masażu bardzo istotne jest dawkowanie siły bodźca (ucisku, ciepła), ponieważ każdy organizm jest inny. Masaż klasyczny stanowi podstawę dla masażu segmentarnego. Oprócz tego, stosuje się dodatkowe techniki masażu, takie jak piłowanie, śrubowanie, chwyt międzykolcowy, chwyt podłopatkowy i sprężynowanie klatki piersiowej.
Segmenty na ciele pacjenta
Powstałe stany chorobowe określonych organów wewnętrznych, powodują zmiany w tkankach w określonych segmentach ciała. Połączenie organu i odpowiadającego mu fragmentu ciała nosi nazwę kręgu czynnościowego. Jeśli któryś element kręgu jest zaburzony (np. choroba organu czy uszkodzenie odcinka ciała), objawy pojawiają się w pozostałych jego elementach, nawet tych odległych. Bólem rzutowanym
nazywamy bolesność, która powstaje na danym fragmencie ciała, który jest połączony nerwowo i hormonalnie z konkretnym organem, natomiast strefami Heada - odcinki ciała, które wykazują nadwrażliwość. Masaż segmentarny ma istotne znaczenie diagnostyczne, oprócz tego ma również charakter leczniczy.
Wskazania do masażu segmentarnego
W pewnych przypadkach masaż klasyczny może być niewystarczającą formą leczenia, wówczas zalecane jest zastosowanie masażu segmentarnego. Wskazania do takiego masażu to:
- choroby narządów wewnętrznych,
- zaburzenia układu krążenia,
- niektóre choroby kręgosłupa i bóle stawów,
- urazy, np. złamania i pęknięcia,
- niektóre zaburzenia układu nerwowego.
Należy pamiętać, że ta forma terapii nie może być stosowana, jeśli u pacjenta nie pojawiają się zmiany odruchowe, w ostrych zapaleniach bakteryjnych, zakażeniach ogólnych występujących z gorączką, u chorych na nowotwór i mających problemy z krwotokami.

MASAŻ (DRENAŻ) LIMFATYCZNY
To masaż uciskowy, usprawniający krążenie limfy i płynów tkankowych w organizmie. Zalecany w leczeniu obrzęków limfatycznych i zastoju limfy. Poprawia metabolizm, pobudza układ limfatyczny, przyspiesza proces oczyszczania organizmu. Polega na mechanicznym przepchnięciu zalegającej chłonki w kierunku węzłów chłonnych. Zaś układ limfatyczny, inaczej chłonny - to układ naczyń i przewodów, którymi płynie limfa - połączony jest z układem krążenia krwi. W jego skład wchodzą migdałki, gruczoły przytarczyczne, grasica, węzły i naczynia chłonne, śledziona. Chroni przed zakażeniami i odpowiada za cyrkulację płynów ustrojowych. Gdy przepływ limfy zostaje zakłócony, pojawiają się problemy m.in. obrzęki.
Przebieg masażu (drenażu) limfatycznego
Przeprowadza się go w przypadku pojawienia się obrzęków i zastoin limfatycznych - umożliwia napływ bogatej w tlen krwi tętniczej, co poprawia funkcjonowanie układu odpornościowego i usuwanie toksyn z organizmu. Nie masuje się węzłów chłonnych, tylko ich okolice, wykonując ruchy przesuwające, przepychające i wyciskające. W trakcie zabiegu wykonuje się masaż grzbietu, klatki piersiowej, brzucha, kończyn dolnych i górnych, karku i głowy oraz twarzy. Drenaż każdej części ciała rozpoczyna się głaskaniem, a kończy wyciskaniem (wyjątek stanowi szyja i twarz) - zawsze wzdłuż naczyń limfatycznych albo w kierunku najbliższych węzłów chłonnych.
Wskazania do masażu (drenażu) limfatycznego
Występują następujące wskazania do wykonania masażu (drenażu) limfatycznego - niewydolność żylna, zespół cieśni nadgarstka, zespół Raynauda, choroba niedokrwienna kończyn dolnych, neuropatie, neuralgia, limfopatia polekowa, przewlekłe obrzęki, choroba zwyrodnieniowa stawów, dna moczanowa, otyłość, zaburzenia troficzne skóry.
Przeciwwskazania do masażu (drenażu) limfatycznego
Występują następujące przeciwwskazania do wykonania masażu (drenażu) limfatycznego - ostry obrzęk płuc, ostry obrzęk płuc, ostry uraz tkanek miękkich, ostra zakrzepica żylna, choroby układu sercowo-naczyniowego, wszczepiony rozrusznik serca, padaczka, gorączka, jaskra, niewydolność nerek, niewydolność wątroby, choroby zakaźne, zakrzepica żył głębokich, zapalenie naczyń chłonnych, ciąża, choroby nowotworowe, miesiączka.

MASAŻ IZOMETRYCZNY
Jest to zabieg fizjoterapeutyczny, stosowany u osób u których doszło do częściowego zaniku bądź znacznego osłabienia mięśni. Masaż izometryczny stosuje się również profilaktycznie - jako rodzaj masażu relaksacyjnego. Należy on do krótkich zabiegów, które jednak należy wykonywać często. Przed każdą sesją masażu, mierzony jest obwód mięśnia w dwóch miejscach, tak by w trakcie serii zabiegów móc porównywać rezultaty. Masaż izometryczny powinien być wykonywany codziennie lub co drugi dzień, przez dziesięć, do dwudziestu sesji. Zarówno częstotliwość, jak i intensywność zabiegu dostosowuje się do konkretnej osoby, biorąc pod uwagę m.in. wiek, płeć, wydolność organizmu. Po pierwszych zabiegach zmniejsza się tkanka tłuszczowa, w tym obwód mięśnia. Jednak po kolejnych sesjach masażu, zaczyna przybywać masy mięśniowej, a co za tym idzie - obwodu mięśnia. Jeżeli w przypadku konkretnej osoby masaż nie daje efektów, zaleca się zmianę zabiegu fizjoterapeutycznego. Masaż izometryczny jest zabiegiem leczniczym, mającym przywrócić mięśniom właściwą masę i siłę, bez konieczności obciążania masowanej osoby wysiłkiem fizycznym. Stosuje się go u osób z poważnymi uszkodzeniami mięśni, ponieważ przyspiesza on ich regenerację. Dzięki masażowi izometrycznemu poprawie ulega krążenie limfy, a skóra, przez to, że jest bardziej utleniona i lepiej ukrwiona, staje się jędrniejsza.
Przebieg masażu izometrycznego
Etap I - faza przygotowawcza, która odbywa się jeszcze na rozluźnionym mięśniu. Podczas tego etapu masażu izometrycznego masażysta stosuje elementy masażu klasycznego - ugniata, głaszcze i rozciera mięsień, aby uzyskać jego pobudzenie i efekt przekrwienia.
Etap II - faza właściwa, podczas której masażysta pracuje najpierw na mięśniu w stanie skurczu, a później rozkurczu. W stanie skurczu masaż izometryczny polega na ugniataniu, rozcieraniu i oklepywaniu mięśnia,
który staje się elastyczniejszy i silniejszy. Masaż izometryczny mięśnia w skurczu i rozkurczu jest wykonywany na przemian.
Etap III - faza końcowa, również zawierająca elementy masażu klasycznego. Mięsień jest głaskany, ugniatany, a masowana osoba staje się zrelaksowana.
Wskazania do masażu izometrycznego
Masaż izometryczny wykonuje się u pacjentów po udarach i wylewach oraz tym, u których doszło do niedowładu kończyn na skutek długiego unieruchomienia. Masaż izometryczny stanowi również element fizjoterapii u osób po złamaniach kończyn i tych, którzy przez długi czas leczyli ranę pod opatrunkiem. Ten rodzaj zabiegu stosuje się także przy porażeniu wiotkim. Masaż izometryczny ma nie tylko działanie lecznicze, może być również stosowany jako element kuracji odchudzającej i u osób, które chcą zredukować swój cellulit, ponieważ redukuje podskórną tkankę tłuszczową. Zabieg ten bywa traktowany jako część treningu sportowego, ponieważ wzmacnia siłę mięśni i poprawia ich sprężystość.
Przeciwwskazania do masażu izometrycznego
Do wykonywania masażu izometrycznego istnieje wiele przeciwwskazań, dużo więcej niż w przypadku zabiegów, mających jedynie działanie profilaktyczne czy relaksujące. Nie wykonuje się go u osób chorych na stwardnienie rozsiane oraz w przypadku całkowitego braku napięcia mięśniowego. Przeciwwskazanie do masażu izometrycznego stanowi również niepełny zrost kostny i przerwanie ciągłości skóry. Zaleca się zrezygnować z tego rodzaju zabiegów również przy zmęczeniu mięśni i przy zanikach mięśni pochodzenia neurologicznego. Tak jak w przypadku większości masaży, przeciwwskazania do masażu izometrycznego stanowią m.in. choroba nowotworowa, ostra niewydolność krążeniowa, nadcisnienie, żylaki, infekcje, zwłaszcza, gdy występuje gorączka. Masażu izometrycznego nie wykonuje się również u kobiet w czasie menstruacji jak i podczas ciąży.

MASAŻ SPORTOWY
Pod tym pojęciem kryje się kilka technik, stosowanych u sportowców-zawodowców, jednak z dobrodziejstw masażu sportowego coraz częściej korzystają również amatorzy. Zabiegi mają na celu pomoc osobom aktywnym fizycznie w utrzymaniu formy, zapobieganiu kontuzjom, wspomaganiu organizmu przed, w trakcie i po wysiłku. Jest on stałym elementem programu przygotowań każdej osoby zawodowo uprawiającej sport. Dzięki stosowaniu tej metody sportowcy chronią swoje ciało przed zakwasami, napięciem mięśni, szybciej regenerują się po wysiłku, lepiej przygotowują do zawodów, łatwiej leczą kontuzje. Bywa on czasem bolesny i nieprzyjemny. Jednak należy pamiętać, że jego celem nie jest wprowadzenie masowanej osoby w stan wyciszenia czy odstresowania, a wręcz przeciwnie. Podczas masażu sportowego najczęściej największą uwagę poświęca się trzem partiom, najczęściej narażonym na kontuzje, zwłaszcza u biegaczy. Są to łydki - ta niewielka grupa mięśni odpowiada za podnoszenie całej masy ciała i napędzanie go. Następnie zginacze bioder, dzięki którym podnosimy nogi i mięsień pośladkowy średni - odwodziciel uda. Masaż sportowy pobudza układ ruchu przed wysiłkiem i minimalizuje efekty zmęczenia już po nim. Usprawnia krążenie chłonki i krwi, dzięki czemu substancje odżywcze szybciej wędrują do mięśni. Te z kolei, poprzez działanie masażu sportowego, są bardziej rozgrzane i rozluźnione. Masaż sportowy poprawia metabolizm, pozwala sportowcowi uzyskać równowagę psychiczną, zmniejszyć stres i jego objawy, np. zaparcia i biegunki. Masaż sportowy zmniejsza również ryzyko wystąpienia kontuzji. Pozwala zlikwidować zmęczenie po wysiłku i powstałe w mięśniach zakwasy. Pomaga organizmowi lepiej przygotować się do intensywnego wysiłku i zminimalizować jego negatywne skutki.
Rodzaje masażu sportowego
masaż sportowy podtrzymujący - wykonywany w czasie przerw w zawodach - w czasie po sezonie lub na jego początku, gdy intensywność treningów jest mniejsza i ma on na celu utrzymanie układu nerwowego, układu krążenia, a przede wszystkim - układu ruchu - w sprawności towarzyszącej czasowi większej aktywności fizycznej,
masaż sportowy startowy - ten rodzaj masażu błyskawicznie rozgrzewa mięśnie i aparat więzadłowo-stawowy, pozwalając mięśniom zachować zdolność skurczową, a więzadłom - elastyczność, ponadto ma działać bardzo szybko, gdyż wykonuje się go na około cztery minuty przed rozgrzewką,
masaż sportowy przedwysiłkowy - wykonuje się od dnia po ostatnim masażu treningowym aż do momentu startu, gdzie rozluźnia się mięśnie i pobudza je do działania,
masaż sportowy treningowy - ma na celu zwiększenie możliwości czynnościowych organizmu sportowca i utrzymywanie go w ciągłej gotowości do startów, jednak zawsze należy do intensywnych i raczej nieprzyjemnych i wykonuje się kilka godzin po treningu,
masaż sportowy powysiłkowy - stosowany jest bezpośrednio po treningu, zawodach, ale również w czasie między startami i ma przywrócić organizm sportowca do formy sprzed wysiłku w jak najszybszym czasie, działa trzykrotnie silniej niż bierny odpoczynek po aktywności fizycznej.
Wskazania i przeciwwskazania
Masaż sportowy wykonuje się u zawodowych sportowców, coraz częściej korzystają z niego również osoby amatorsko uprawiające sport. W przypadku tych ostatnich, jako że zazwyczaj nie pozostają pod stałą opieką lekarza, warto skonsptować z nim decyzję o zabiegu. Powinien być on wykonywany wyłącznie w celu wsparcia aktywności fizycznej, więc osoby, które nie trenują, nie powinny z niego korzystać. Podobnie jak pacjenci z chorobami układu krążenia, nowotworami, kobiety w cięży. Przeciwwskazanie stanowią również infekcje.

KINEZYTERAPIA
Inaczej gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji.
Kinezyterapia dzieli się na miejscową i ogólną. Miejscowa - dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się na nią:
ćwiczenia bierne - wykonywane przez kinezyterapeutę lub aparat CPM bez czynnego udziału chorego,
ćwiczenia izometryczne - czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości,
ćwiczenia czynno-bierne - ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie,
ćwiczenia samowspomagane - pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni,
ćwiczenia w odciążeniu - wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała
ćwiczenia czynne i wyciągi,
ćwiczenia synergistyczne - pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni,
ćwiczenia oddechowe.
Kinezyterapia ogólna - składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą i obejmuje:
ćwiczenia ogólnokondycyjne,
ćwiczenia gimnastyki porannej,
ćwiczenia w wodzie,
sport inwalidów.
Kinezyterapia stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po zabiegach operacyjnych, po udarach mózgu, po zawale serca, a także w okresie ciąży jako przygotowanie do porodu.

REFLEKSOTERAPIA
Jest to metoda leczniczego masażu, w której stymulowane są określone punkty i strefy odruchowe na stopach, odpowiadające poszczególnym narządom i układom ludzkiego ciała. Wymaga ona traktowania człowieka jako niepodzielnej całości, obejmującej ciało, umysł i ducha. Refleksolog nie wyodrębnia choroby i nie leczy jej objawowo. Nie skupia się też na stwarzającym problem narządzie czy układzie, ale rozważa zaistniałą dolegliwość w kontekście całego organizmu. Terapia uciskowa punktów reflektorycznych stóp powoduje reakcje fizjologiczne, które stymulują potencjał samouzdrawiania organizmu. Celem refleksoterapeuty jest takie oddziaływanie na pacjenta, dzięki któremu odzyska on fizjologiczny stan równowagi, a co za tym idzie i zdrowie. To nie refleksolog leczy - organizm leczy się sam. Terapeuta tylko pomaga mu naturalnie i prawidłowo funkcjonować - eliminować toksyny i odblokowywać meridiany. Stopy stanowią mikrokosmos naszego organizmu, poprzez precyzyjne uciskanie odpowiedniego punktu na stopie można oddziaływać na powiązany z nim organ - jest to masaż serca, płuc, nerek i innych narządów wewnętrznych wykonywany poprzez stopy. W refleksologii stóp człowiek - poprzez ciało, psychikę i ducha - traktowany jest jako całość. Często nasze stłumione emocje, praca, stres czy ciężkie przeżycia blokują przepływ siły życiowej i zaburzają prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu. Pojawiają się wówczas wszelkiego rodzaju bóle, choroby, nerwice, bezsenność, stres, chroniczne zmęczenie - a właśnie stopy jako pierwsze najczęściej sygnalizują zbliżającą się chorobę.
Wskazania do refleksoterapii
Refleksoterapię zaleca się głównie przy:
bólach kręgosłupa,
schorzeniach zatok,
bólach głowy,
migrenie,
bezsenności,
problemach z przemianą materii, niestrawnością, zgagą'
infekcjach górnych dróg oddechowych i pęcherza moczowego,
chorobach kobiecych,
nadwrażliwych jelitach,
egzemach.
Przeciwwskazania do refleksoterapii
Nie powinno się stosować refleksoterapii w przypadku żylaków, osteoporozie, cukrzycy, chorobach zakaźnych, owrzodzeniu stóp, ostrych i przewlekłych infekcjach z wysoką gorączką.